نحوه مراقبت از کودک مبتلا به آبله مرغان

مراقبت از کودکان مبتلا به آبله مرغان امری مهم و حساس است، زیرا این بیماری ممکن است با عوارض جدی همراه باشد. در اینجا راهنمایی‌هایی برای مراقبت از کودکان مبتلا به آبله مرغان ارائه می‌شود. بایدها و نبایدهای آبله مرغان، نحوه مراقبت از کودک مبتلا به آبله مرغان به چه صورت است؟  درمان سریع آبله مرغان کودکان در ادامه مطلب.

آبله مرغان چیست

آبله مرغان یک نوع بیماری ویروسی است که به علت عفونت با ویروس واریسلا زوستر (VZV) ایجاد می‌شود. این بیماری باعث ظهور بثورات پوستی می‌شود که ابتدا به صورت تاول‌های کوچکی با خارش آغاز می‌شود و سپس به شکل جوش تغییر می‌کند. اولین علائم آبله مرغان اغلب در قسمت‌های صورت، پشت و سینه ظاهر می‌شوند. تعداد تاول‌های بدنی افراد ممکن است بین ۲۵۰ تا ۵۰۰ عدد باشد.

علائم بیماری آبله مرغان و زمان بهبودی

تقریباً ۱۰ تا ۲۱ روز پس از تماس با ویروس آبله مرغان، تاول‌های خارش‌آور روی بدن ظاهر می‌شوند. این علائم معمولاً بین ۵ تا ۱۰ روز به طول می‌انجامند. ۱ تا ۲ روز قبل از ظهور بثورات پوستی، علائمی مانند تب، لرز، سردرد، کاهش اشتها، و خستگی ظاهر می‌شوند.

علائم آبله مرغان در نوجوانان

بیماری آبله مرغان در کودکان معمولاً به صورت خفیف ظاهر می‌شود و از جمله بیماری‌های شایع در زمان کودکی است. ابتدا، علائمی مانند سرماخوردگی در فرد مشاهده می‌شود و ممکن است آبریزش بینی یا حتی سرفه و عطسه همراه باشد. در موارد شدید‌تر، بثورات جلدی ممکن است کل بدن را درگیر کنند. ایجاد ضایعات چشمی و گوشی نیز از جمله عوارض این بیماری است.

1. در صورتی که حدس می‌زنید که کودک شما به آبله مرغان مبتلا شده است، بهتر است برای تشخیص دقیق و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند شما را در روند بهبودی کودکتان راهنمایی کند.
2. همچنین، در صورت تایید ابتلا به آبله مرغان، به جز ازمان تحت درمان، بهتر است کودک را از رفتن به مدرسه منع کنید تا انتشار بیماری به سایر افراد جلوگیری شود.
3. بازنویسی شده‌است. بهتر است همواره از منابع معتبر برای اطلاعات پزشکی استفاده کنید.

علائم آبله مرغان در بزرگسالان

بیماری آبله مرغان از جمله خطرناک‌ترین بیماری‌های ویروسی برای بزرگسالان است. در این گروه سنی، علائم آبله مرغان بسیار شدیدتر از نوجوانان و کودکان است و احتمال مرگ و میر و خطر بستری شدن در بزرگسالان بیشتر از کودکان به ۲۵ درصد افزایش می‌یابد.

1. عفونت آبله مرغان در بزرگسالان ممکن است با علائمی همچون سرگیجه، ضعف عمومی، تپش قلب، و لرزش بدن همراه باشد. در موارد شدیدتر عفونت، ممکن است علائمی نظیر استفراغ، سرفه مکرر، سفتی گردن، و تب بالای ۳۸ درجه سانتیگراد را مشاهده کرد.
2. برای درمان به موقع و جلوگیری از عوارض جدی آبله مرغان، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کرد و تحت معاینه و درمان قرار گرفت. پزشک متخصص عفونی، در صورت لزوم، داروهای مناسب برای کنترل علائم و کاهش عوارض بیماری را تجویز خواهد کرد.
3. بازنویسی شده‌است. همیشه از منابع معتبر برای اطلاعات پزشکی استفاده کنید و در صورت نیاز به مشاوره پزشکی متخصص مراجعه کنید.

عوامل ایجاد بیماری آبله مرغان

1. بیماری آبله مرغان یک عفونت ویروسی است که از طریق عوامل زیر به وجود می‌آید:
2. تماس مستقیم با بثورات پوستی فرد مبتلا به آبله مرغان، باعث انتقال بیماری به سایر افراد می‌شود.
3. استنشاق سرفه و عطسه‌هایی که از فرد بیمار در هوا منتقل می‌شود، به سرعت افراد نزدیک را به آبله مرغان مبتلا می‌کند.

عوارض ابتلا به آبله مرغان

اگرچه آبله مرغان به طور کلی یک بیماری خفیف به حساب می‌آید، اما می‌تواند منجر به عوارض جدی زیر شود:

1. ذات الریه
2. کمبود آب بدن
3. آنسفالیت
4. سندرم شوک سمی
5. عفونت پوستی باکتریایی
6. عفونت بافت‌های نرم
7. عفونت استخوان‌ها
8. عفونت مفصل
9. جریان خون
10. سندرم در کودکان و نوجوانانی که سابقه مصرف آسپرین دارند
11. مرگ

علاوه بر این، یکی از عوارض شدیدی که افراد مبتلا به آبله مرغان ممکن است سال‌های بعد از بهبودی با آن روبرو شوند، عارضه زونا است. این عارضه به دلیل باقی‌ماندن ویروس عامل آبله مرغان در سلول‌های عصبی فرد مبتلا به بیماری ایجاد می‌شود.

عارضه زونا ممکن است سال‌ها بعد از بهبودی بیماری به صورت تاول‌های دردناک و کوتاه‌مدت بر روی بدن افراد ظاهر شود. این عارضه بیشتر در افراد بزرگسال و مسن، و همچنین افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، رخ می‌دهد. درد تاول‌های زونا ممکن است پس از بهبودی هم ادامه داشته باشد.

مزایای بیماری آبله مرغان

یکی از مزایای بیماری آبله مرغان ایجاد ایمنی دائمی در تمام افرادی است که یک بار به این بیماری مبتلا شده‌اند. همچنین، واکسیناسیون علیه آبله مرغان، ایجاد ایمنی کاملی را در برابر ویروس عامل این بیماری فراهم می‌کند.

افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان هستند عبارتند از:

1. نوزادانی که مادر آن‌ها هرگز به آبله مرغان مبتلا نشده و واکسیناسیون ضد آبله مرغان دریافت نکرده‌اند.
2. زنان بارداری که تا کنون به بیماری آبله مرغان مبتلا نشده‌اند.
3. افراد سیگاری.
4. نوجوانان و بزرگسالان.
5. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، از جمله بیماران سرطانی که درمان شیمیایی را تجربه کرده‌اند.
6. بیماران مبتلا به آسم و مصرف‌کنندگان داروهای استروئیدی.

اگرچه ابتلای مجدد به آبله مرغان نادر است، اما ممکن است برخی افراد از جمله افراد مبتلا به ایدز یا سیستم ایمنی ضعیف دیگر، افراد حساس به داروی نئومایسین، و یا افرادی که سیستم ایمنی آن‌ها توسط داروهای خاص سرکوب شده است، برای بار دوم نیز به این بیماری مبتلا شوند.

پیشگیری از بیماری آبله مرغان و زونا

اولین و بهترین راه پیشگیری از ابتلا به بیماری آبله مرغان، واکسیناسیون است. واکسن آبله مرغان در دو نوبت و دو دوز تجویز می‌شود و طبق تحقیقات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های کشور آمریکا، ۹۸ درصد از کسانی که هر دو دوز این واکسن را به موقع دریافت می‌کنند، به ایمنی صد در صد در برابر ابتلا به آبله مرغان دست پیدا می‌کنند.

برای پیشگیری از عارضه زونا نیز دو واکسن در دسترس است که برای افراد ۵۰ سال به بالا توصیه می‌شود. همچنین، افرادی که واکسن زونا را دریافت می‌کنند، تا ده سال بعد نمی‌توانند این واکسن را مجدداً دریافت کنند. اگرچه واکسن‌ها نمی‌توانند به طور کامل ایمنی را تضمین کنند، اما شدت بیماری را به مقدار زیادی کاهش می‌دهند.

جلوگیری از انتشار عفونت

جلوگیری از تماس کودک مبتلا با افراد دیگر، به ویژه با افرادی که آبله مرغان نداشته‌اند یا واکسینه نیستند.

از کودکانی که با آبله مرغان مبتلا شده‌اند، دوری کنید تا انتقال عفونت به دیگران جلوگیری شود.

حفظ راحتی

1. فراهم کردن محیطی آرام و راحت برای کودک مبتلا، از جمله افزودن لوازم خانگی مورد نیاز مانند تخت، اسپری آب برای سرد کردن پوست، و دستمال‌های نرم.
2. استفاده از لباس‌های راحت و نرم برای کاهش تحریک پوست کودک.

مراقبت پوستی

1. نگهداری پوست کودک خشک و تمیز با استفاده از آب و صابون نرم.
2. استفاده از لوسیون‌ها یا کرم‌های آبرسان برای کمک به تسریع در بهبود پوست.
3. پوشاندن آبله‌ها با بندهای نرم و تمیز برای جلوگیری از خراشیدگی و عفونت.

تغذیه و هیدراسیون

1. اطمینان از مصرف کافی مایعات توسط کودک برای جلوگیری از خشکی و دیگر مشکلات جانبی.
2. ارائه غذاهای سبک و آسان برای مصرف به کودک، مانند سوپ‌ها، آب‌میوه، یا مواد نرم و آسان‌خور.
3. پیگیری با پزشک در مورد نیاز به مکمل‌های ویتامینی یا مواد مغذی خاص برای کمک به بهبود عملکرد سیستم ایمنی.

کنترل علائم

1. مراقبت از علائم خفیف نظیر تب، درد و خستگی با استفاده از داروهای ضدتب یا مسکن‌های مورد تایید پزشک.
2. پیگیری با پزشک در مورد علائم و نیاز به درمان‌های خاص، مانند آنتی‌ویروسها در موارد خاص.

بازگشت به مدرسه و فعالیت‌های روزمره

1. انتظار ممکن است نیازمند تعطیلی از مدرسه و فعالیت‌های روزمره باشد تا کودک به طور کامل بهبود یابد و قادر به حضور در محیط‌های اجتماعی باشد.
2. در صورت بازگشت به مدرسه، اطمینان حاصل شود که کودک کاملا بهبود یافته و دیگر آبله‌های بازگشتی ندارد تا انتشار عفونت جلوگیری شود.

پیگیری پزشکی

1. پیگیری منظم با پزشک برای اطمینان از پیشرفت بهبودی کودک و ارائه هرگونه درمان یا مراقبت اضافی.
2. در نهایت، مراقبت از کودک مبتلا به آبله مرغان نیازمند توجه و حساسیت است. با اجرای این راهنما و همکاری با پزشک، می‌توانید بهبودی کودک را تسریع بخشید و از عوارض احتمالی جلوگیری کنید.

افرادی که دریافت واکسن آبله مرغان به آن‌ها توصیه می‌شود

۱. کودکان:

1. کودکان باید ۲ دوز از واکسن آبله مرغان را در سن ۱۲ تا ۱۵ ماهگی و ۴ تا ۶ سالگی دریافت کنند تا به ایمنی کامل در برابر این بیماری دست یابند.
2. کودکانی که در سن ۶ تا ۱۲ سالگی واکسن آبله مرغان را دریافت نکرده‌اند، باید هر دو دوز آن را به فاصله ۳ ماه دریافت نمایند.
3. کودکانی که تا ۱۳ سالگی واکسن آبله مرغان را دریافت نکرده‌اند، باید به فاصله ۴ هفته هر دو دوز آن را دریافت کنند.

۲. افرادی که حتما باید واکسن آبله مرغان را دریافت نمایند، چون در معرض ابتلا قرار دارند، عبارتند از:

معلمان

1. کارکنان مراکز بهداشتی
2. مربی‌های مراقبت از کودکان
3. پرسنل نظامی
4. مسافران بین المللی
5. زنان باردار و بزرگسالانی که با کودکان زندگی می‌کنند.

۳. افراد بزرگسال:

افراد بزرگسالی که هرگز واکسن آبله مرغان را دریافت نکرده‌اند، باید هر دو دوز واکسن را به فاصله حداکثر ۸ هفته دریافت کنند. اگر جز افرادی هستید که به یاد ندارید واکسن دریافت کرده‌اید، آزمایش خون می‌تواند شک شما را برطرف کند.

واکسن آبله مرغان را می‌توان با مشورت پزشک متخصص با واکسن‌های اوریون، سرخجه و سرخک، ترکیب کرد. اما حتماً این عمل با دستور و مشورت پزشک باشد زیرا ممکن است عوارض خطرناکی را به همراه داشته باشد.